ای که مرا خوانده ای ، راه نشانم بده سلام این وبلاگ کاری ست از بروبچه های واحد فرهنگی مجتمع یاوران حضرت مهدی سلام الله علیه. مجتمع یاوران محل تجمع کسانی ست که دلشان هوای کوی یار می کند...
|
حسین(علیه السلام) با هر بار آمدن و رفتن، تعزیت هایش را به دامن تو می ریخت و التیام از نگاه تو می گرفت. این بودکه هر بار سنگین می آمد، اما سبک بال باز می گشت. خسته و شکسته می آمد اما برقرار و استوار باز می گشت. علی اکبر پیامبر دوباره توست... نشانی از پدر توست. از آن پس علی اکبر بود و دامن مهر تو؛ حسین بود و ادراک عاطفه تو و اکنون نیز حسین بهتر از هر کس این رابطه را می فهمد و عمق تعزیت تو را درک می کند. دلت می خواهد که طاقت بیاوری، صبوری کنی و حتی به حسین دلداری بدهی... اما چگونه؟ با این قامت شکسته که نمی توان خیمه وجود حسین را عمود شد. وقتی پیکر پاره پاره علی اکبر به نزدیکی خیمه ها میرسد وقتی به پهنای صورت اشک می ریزی ، وقتی تا رسیدن به پیکر علی چند بار زمین می خوری حسین فریاد می زند : « زینب را در یابید » [ جمعه 90/10/2 ] [ 3:12 عصر ] [ مهدی یاوران ]
[ نظر ]
|
|
[ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |